La blave Vonde grande par cagâ. Istât ch’e tuche Planc Planc.
Traduzione: Il granoturco – Il granoturco/ abbastanza alto da potersi nascondere per cagare/ L’estate che bussa/ leggera/ leggera.
La blave e pues tocjâ dôs stagjons, intun haiku furlan, ma plui di dutis e je un simbul dal cjalt de Istât. In chest haiku, invezit, la stagjon le ai tirade dentri in maniere drete, clamantle par non, e ai lassât a la blave il compit, cressint, di mostrâ cun plui precision la stagjon. Un at che al pararès pôc nobil, ma che al devente, par cui che al fâs vite rurâl, un alc che magari no si conte, ma si cognòs, che al è sigure capitât. La blave e la sô monotonie cromatiche no son plui alc di negatîf, dulà pierdisi, ma alc dulà platâsi. Il “planc planc” si è distacât dal cressi de plant par lâ a “colâ” sul tucâ de stagjon, e al cjalt che al jemple un pôc ae volte lis zornadis.
Haiku “furlanizât”: al manten 17 silabis, ma un dai viers di cinc si romp, lassant scjampâ vie dôs di lôr, che o si rimpinin adalt, o pûr a sbrissin jù, par abàs; in ogni câs slungjant il componiment.